Rare gedachten
Ik denk dingen die ik nooit eerder dacht,
en m’n gedrag past zich daaraan aan.
Ik geef toe aan deze kracht,
en doe dingen die ik nooit eerder heb gedaan.
Die avond met m’n kop boven de plee,
met m’n vinger steeds in m’n keel,
ik zat daar maar geknield voor de wc.
En dan dat masturberen,
wat regelmatig gebeurt,
ik weet ergens wel dat het me langzaam verscheurt.
Ik drink wat vaker alcohol,
maar wordt niet dronken ofzo.
Maar toch voelt het alles niet echt fout
en kan ik ook niet echt spreken van spijt.
God laat me momenteel eigenlijk koud,
ik weet het: ik wordt misleidt.
Door m’n eigen emoties,
door demonen.
En ergens vind ik dat nog leuk ook,
dat depri zijn, dat gevoel er nooit meer uit te komen.
Dingen net zo lang door te laten gaan,
totdat het echt niet meer gaat.
Steeds dieper zinnen en me nog ellendiger voelen,
daar ben ik toe in staat.
Ik vraag me af hoe het zou gaan
als ik geen voedsel meer tot me neem.
Wanneer kan m’n lichaam zoiets niet meer aan?
En stort ik in, misschien leuk fenomeen.
Niet dat ik het ga doen,
maar ergens klinkt het als een goed idee.
Ik weet heus wel dat het niet helpt,
uiteindelijk heb ik alleen mezelf er maar mee.
Maar dat maakt me momenteel niets uit,
rare gedachten is de trend.
Een hele andere kant van Mirjam,
een kant die ik nooit heb gekend.
© Mouse 25 Januari 2005