Chariss [in het ziekenhuis]
Verbitterd kijk ik toe
Weggebracht op een brancard
Ik snap niet wat ik misdoe
Terwijl ik maar huil en staar
Ze kijkt om zich heen
Weet niet wat er gebeurt
Krak het zelfde zoals voorheen
Is mijn wereld in zwart gekleurd
Haar ogen kijken rond
Ze verraden haar angst
En ik die daar stond
Huilde het allerlangst
Als een gek bleef ik lopen
Hyperventileerde tot en met
Ik dacht: ‘het is afgelopen’
Toen verging alle dolle pret
Als een gek bleef ik rennen
Spurtte mezelf in ademnood
Ik kan er maar niet aan wennen
Dat het geluk in mij is gedood
*Mijn gehandicapt zusje, Chariss, wordt vandaag 11 jaar. Ze is juist met hoge koorts en ademnood naar het ziekenhuis gebracht. Op haar verjaardag. Ik was zo blij, mijn leven was net precies compleet. But it was much too perfect.