Fri.. en Theike: winterbedrog.
De winter wachtte te lang
het werd me onherkenbaar
wachtend in het duister van de straten
stroomde het in kilte binnen
ik had het niet in de gaten.
In de zomer beweeg je gewoon
echter dit was niet koud te worden welaan
aan kleren warmte hechtend stond ik
mij wadend aan mijzelf
en mij warm te praten
En waar was jij nu?
jij die alle mooie praatjes altijd klaar had
was de wind die ik meebracht
echt te sterk om te overwinnen
zodat je me opgaf, en vergat?
Daar zaten we op het bankje in de duinen,
wat was je toch zo lieflijk alle dagen
wist mij te laten stoppen met vragen,
om enkel nog te zijn van aaien.
Dat ik dat niet vergeten kan.
De herinneringen blijven me bestoken
telkens weer door de jaren heen
mij vulde het maar jij bent het allang vergeten
je koos voor de verleiding, liet mij alleen
achter in de duinen.
Je bleef bij eerste stappen zetten
gezien en genomen is afscheid nemen
ik stond langs je terwijl je
door nieuw moois al verleidt werd
en bleef achter in de duinen.
Het opgestoven zand vormde
samen met de wind een nieuw persoon
de winter was gekomen
maar je was al vertrokken
uit alle hoopvolle dromen