verbazingwekkend
hoe je in Nederland
toch eenzaam boven op de berg kan zitten
je eigen huisje
met je eigen kruisje
en je zelf ontworpen wereldbeeld
spanning voelend
bij de kruidenier
voor onvermijdbaar menselijk contact
vreemde mensen
met vreemde gewoonten
en zorgvuldig verworven onpeilbaarheid
geslotenheid
niet geopenbaard
zodat de vereenzaming verborgen blijft
Will Hanssen: | Vrijdag, februari 11, 2005 18:45 |
Herkenbaar mooi geschreven André! Liefs, Will |
|
hiljaa: | Vrijdag, februari 11, 2005 14:19 |
winterklaas ge hebt dat weer eens mooi verwoord! maar ook in belgie hoor knufliefs--hiljaa-- |
|
druppeltje: | Vrijdag, februari 11, 2005 12:49 |
misschien is dit al een goed begin.. liefs drup |
|
Friedel: | Vrijdag, februari 11, 2005 12:49 |
tja, nederlanders zijn maar een gesloten volkje... we zouden wat meer open voor elkaar moeten staan, alleen al een knikje en een glimlach ofzo, daarna komt het praatje en ooit zullen we dan misschien ook nog eens verdraagzaam zijn naar elkaar enzo. Is dat al te idealistisch? zo, dan ga ik er zelf maar meteen mee beginnen...want anders heb ik makkelijk praten. succes ermee allemaal :) |
|
sunset: | Vrijdag, februari 11, 2005 11:56 |
Schitterend neergezet. Liefs / sunset |
|
juffie: | Vrijdag, februari 11, 2005 11:46 |
Kluizenaar? Eenzaam maar niet altijd alleen! We leven hier inderdaad vaak langs elkaar heen. Ogen open, oren open en voelsprieten uit, dat zou een begin kunnen zijn. |
|
Auteur: winterklaas | ||
Gecontroleerd door: bieke | ||
Gepubliceerd op: 11 februari 2005 | ||
Thema's: |