Telkens vraag ik me weleens eens af of hij wel om mij geeft,
Oh hij het ook alle dagen zo leuk met mij heeft.
Soms heb ik het gevoel dat hij mij niet meer ziet staan,
Dat hij mij zo in een keer laat gaan.
Hij is altijd eerlijk tegen mij geweest,
Ik kan alles tegen hem zeggen ik vertrouw hem het meest.
Hij heeft toegegeven dat hij over mij zat te praten,
Sorry jongen maar dat had ik al lang in de gaten.
Ik kan je zo dadelijk niet langer meer vertrouwen,
Als jij zo doorgaat kan ik niet langer meer op jou bouwen.
Het doet me pijn maar het meest ben ik teleurgesteld,
Ben maar blij dat ik nog met je wil praten en je niet verrot scheld.
Ik hoop dat jij je nou wel aan je belofte kan houden,
Dat je me nie meer laat stikken wat we allebei niet wouden.
Ik geef je een kans omdat ik niet zonder je kan leven,
Je bent men beste vriend iemand waarom ik ben gaan geven.
Maar als het zo verder moet dan sorry dat spijt me dan,
Dan is het afgelopen dan zal ik wel laten zien dat ik het zonder jou kan.
Dan is het over wat mij betreft,
Maakt mij dan niks meer uit wat je ook zegt.
Het zal wel even duren dan,
Maar van zon beste vrienden hou ik dan niet meer van.
Ik hoop dat je nou wel beseft wat je met me doet,
En dat je er voor mij bent als het moet.
Dat jij mij wil steunen,
En dat ik op jou schouder dan mag leunen.