Ooit hoeft dat niet meer.
Mijn gedachten doen pijn van binnen,
Het denken gaat zwaar.
Maar ik zal overwinnen,
Ooit stop ik, dan ben ik klaar.
Dan zal ik daar niet meer nadenken,
Of het waar is van het zien van een licht gordijn.
Wie mij ooit zal wenken,
En wat ze verstaan onder “goed en fijn”.
Dan hoef ik niks meer te vragen,
Dan hoef ik niks meer te weten.
Dan hoef ik over niks te klagen,
Want dan zal ik alles al weten.
Nooit meer denken dat alles slecht en fout is,
Nooit meer zoveel huilen.
Ooit is alles duisternis,
Nooit meer vallen in diepe kuilen.
Dit allemaal denken is echt niet mis,
Maar na dit alles weet ik echt wat “goed” is…