sneeuw smelt dorst
ik zie de winter
in hun vachten
gebogen staan ze gras
en sneeuw te happen
wind giert hen voorbij
vlaagt verstuivend door de wei
lange haren dragen
pegels door de vorst
sneeuw smelt dorst
honger vraag geschraap
van ijzeren hoeven
langs bevroren grond
zijn warme tong
brengt maar een schrale
oogst naar roze mond
de ogen zijn geloken
omdat zijn hoofd diep
in de manen is gedoken
ook hij droomt
van een volle ruif
maar in de warme stal
houdt hij het niet lang uit
is gewend te overleven met
wat de winter hem zal geven
wil melker
20/02/2005
Butterfly: | Zondag, februari 20, 2005 12:13 |
:) Weer zeer mooi om te lezen.. Liefs |
|
lommert: | Zondag, februari 20, 2005 11:06 |
prachtig gedicht...ik liep mee:) willem |
|
Psych: | Zondag, februari 20, 2005 09:20 |
prachtig weer,,,gr,,, | |
hiljaa: | Zondag, februari 20, 2005 08:49 |
weer prachtig mooi om te lezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
Diane: | Zondag, februari 20, 2005 08:46 |
Prachtig gedicht,als ik buiten kijk achter mijn tuin. Zie ik de paarden staan. En word je gedicht de waarheid. Ook zij zijn op zoek naar een stukje gras en zoeken bescherming achter mijn knotwilgen tegen de wind, en de ruwheid van de winter. Mooi geschreven uit het leven gegrepen. Liefs Diane | |
wil melker: | Zondag, februari 20, 2005 08:36 |
vraag=vraagt groet.. wil |
|
Dirk Hermans: | Zondag, februari 20, 2005 08:28 |
heel mooi en lief bij jou staan zeker niet de dieren in de kou een echte dieren vriend echt prachtig groetjes Dirk |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: -Suus- | ||
Gepubliceerd op: 20 februari 2005 | ||
Thema's: |