Ik liep door de straten van mijn dorp in mijn hoofd
en bedacht me wat ik had laten beven
die ene zin op het papier in mijn kast
was alles wat ik toen had geschreven

ik schreef over rozen als krans in mijn haar
die verwelkten terwijl ik naar mijn doodskist liep
de engelen van de hemel keken ernaar
maar konden niets doen ik deed net of ik sliep

ik keek naar de kleuren en stromen in mijn hart
en zag de vreugde, zag het begin
van zuiverheid en kracht
ik zag wat jij nu ziet
en toen zag
toen je me net verliet

hoe erg je me zou missen
en de rozen en narcissen
die op die krans nu bloeien
zo verder kunnen groeien....