Zo vaak.. en zo vaak spijt..
Zo vaak..
Zo vaak een grote mond,
zo vaak zonder het te menen,
zo vaak gebeurt het,
dat m'n respect is verdwenen.
Zo vaak boos geweest,
het op anderen afgereageerd,
wilde dat het goed afliep,
zo vaak geprobeerd.
Zo vaak niet gelukt,
zo vaak spijt,
was vaak even helemaal,
de goede weg kwijtgeraakt.
Zo vaak als ik zeg dat het me spijt,
luisteren ze niet,
ik snap dat dan ook wel,
maar niemand die dan mijn verdriet ziet.
Zo vaak krijg ik erge spijt,
weet niet hoe ik het kan goedmaken,
wist niet dat ik met woorden,
zo erg iemand kon raken...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: m0 | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||