Jij bent een zwervend bestaan, van honger en dorst,
jarenlang de baas gebleven, op een plekje,
wat de aarde voor ieder van ons heeft weggevaagd,
zodoende lijken wij allen te worden vergeten, en het recht
van gebroken hart en ziel, wordt ons alvorens
de schoenen ingeschoven..
Paraat voor de gebreken, en de troost van onbezielde
en meedogenloze kansen, zien wij dit door blindheid
aan als dieptepunt van ons bestaan.
Ik met terugblik op jouw leven, in de ban van mijn hart,
word met dit feit bezield, waar het waardig in mij
wordt vervangen door een vorm van begrip toe te passen
op het feit dat levens verschillen, handelingen en gebeurtenissen
reeds om begrip vragen, en mij geruststellen,
doordat ik weet en niet vergeet, dat jij mij dierbaar bent.
Innerchild: | Zondag, februari 27, 2005 22:41 |
... de laatste zin vat alles samen ... poëzie om even bij te gaan zitten ... even laten inwerken ... maar zo mooi ! innerchild |
|
Auteur: sorriso promise | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 27 februari 2005 | ||
Thema's: |