*WAARSCHUWING* dit is een vreselijk lang gedicht...maar toch wil ik jullie mening...het is een brief aan degene die k graag zie, jullie zullen het we snappen, hoop ik...alvast bedankt ennehm...I'M BACK!!!
Teneergeslagen, platgedrukt
Door droefheid overwonnen
Mijn hart, nog bonzend, uitgerukt
Ben zo een nieuw hoofdstuk begonnen
Een chronische, slepende ziekte
Die me dwingt van je te houden
En ik maar denken dat het klikte
En dat dit was wat wij twee wouden
Het is mijn bedoeling nooit geweest
Ik heb het altijd afgeremd
M’n hart begaf het, gaf de geest
En werd uiteindelijk door jou getemd
Jouw aanraking, tot door de stof,
Ik voelde alles best
De tonnen woorden, kilo’s lof
Waren misschien een test
De plagen had ik overleefd
De storm had ik doorstaan
Ik heb altijd naar de finish toegeleefd
K heb al je proeven gedaan
En net wanneer de concurrentie
Je “gaarne zag” ofzo
Koos jij ervoor zonder pretentie
Me te testen op een hoger niveau
Al wat ik ervoor niet voelde
Drong nu pas tot me door
Het leek alsof je had bedoeld
Meer te willen dan tevoor
Je had me in je achterzak
Ik hing volledig van je af
Tot opeens het koordje brak
En je “liefde” het begaf
Ik hoorde talloze verhalen
En herinnerde wat je zei
Je bent, hoorde ik 1000 malen,
Naar het schijnt verliefd op mij
Zogezegd op mij verliefd
K heb mijn wezen op een dienblad gelegd
Je krijgt me, alsjeblieft
(een hartje met een strik er rond,
dat wat je al zo lang wou)
maar het was vernedering dat ik vond
door te beseffen van wie k hou.
Je had al vaak je zeg gedaan
Je had het oh, zo slecht
Je was liefst ver bij hem vandaan
Zo had je me gezegd
Maar puntje kwam bij paaltje
En ik kropte niet meer op
Wat begon in een mooi verhaaltje
Werd een grandioze flop
Maar, weet je jonge dame,
’t is blijkbaar trendy eigentijds
dat iemand, ik noem geen namen
iets zegt a la “’t is wederzijds”
om je daarna zo te laten vallen
voor iemand die je zogezegd haatte
dat is dan nog ’t ergste van al en
die manier waarop je praatte
toonde of dat je niet kon kiezen
of van twee walletjes wou eten,
dat je geen van beiden wou verliezen
of ons beiden wou vergeten.
Dat brengt het hautaine in me naar boven
Dat maakt van mij een dikke nek
Ik wil best wat je zegt, geloven,
Maar even voor ik vertrek:
Ik fitness niet voor mooie armen
Ik hoef gen spieren, hoef geen praal
Deze twee zijn om te verwarmen,
Ik vecht toch liever met taal.
Ik zeg wat hij je nooit zal zeggen
Ik luister naar wat hij niet hoort
Ik argumenteer wat hij niet kan weerleggen
En zet recht wat bij hem niet spoort
Ik hoef geen scooter om te rijden
Ik doe dat liever met de fiets
Ik moet geen stoere praat om te verleiden
Ik zeg gewoon veel liever niets.
In elk geval, wat maakt het
Desnoods praat ik tegen een muur
Misschien als ik blijf spreken raakt het
Ook nog eens duidelijk op den duur.
Ik ben te overgevoelig
Raakte onder je tij bedolven
Het werd voor weergevecht te woelig
En ik dreef verder op je golven.
Net wanner je hebt gekregen
Wat op je verlanglijst stond
Je hebt me aan je zwaard geregen
En smeet me op de grond.
Mijn toetsen heb je zo bespeeld
Je liet me teveel toe
Ik weet niet of het jou wat scheelt,
Maar ik, ik ben het moe.
Je was te mooi om te veranderen
Voor jou had ik respect
Je was zo anders dan de anderen
Maar voor mij was je perfect
Je maakte me zonder woorden
En kleintjes in m’n naakte
Je was wie ik graag zag en hoorde
En ik was wie jij me maakte
Je bent nog steeds een ode waard
Je hebt me nog altijd
En ook al heb je me niet gespaard
Wil ik niet dat jij lijdt
K wil je besparen van alle pijnen
K cijfer mezelf liefst weg
K wil in duisternis verdwijnen
En je redden van alle pech.
Het doet zeer je kwijt te raken
Terwijl ik je nooit echt heb gehad
Wat ook stuk is, k wil het maken
Ook al was het nooit ‘es wat
Maar goed, je hebt me stuk gekregen
Kleiner dan ik ooit was
Ik heb wel vaker zo gelegen
Als kleine stukjes glas
Een flinke haal met één van m’n scherven
Een geweer, een pil, een touw
Maar de pijnlijkste manier van sterven
Is door verliefd te zijn op jou…
*aan degenen die het tot hier hebben volgehouden...PROFICIAT! ik zou het op prijs stellen moesten jullie jullie mening geven... dikke kus! Leila*