Mijn hart is net als een puzzel,
verdeeld in honderden stukjes
waarvan ze stuk voor stuk zijn gebroken,kapot en verwoest
een gat in mijn lichaam die niet meer is te maken!
Mijn leven is net een aardbeving,
je hebt noort rust en altijd pijn,
zonder vreugde, hoop of wat dan ook.
Een zinloos bestaan, een zinloos leven!
Mijn vrienden zijn alles voor me,
maar ik laat ze los, ik laat ze gaan.
Ik zou het mezelf nooit vergeven,
als ik ze meesleep de diepte in!
Mijn pleegouders, ik geef ze pijn en verdriet
ik kan dat niet meer verdragen
De pijn die ik hun aandoe, het verdriet dat ik hun aandoe
het spijt me zo, maar ik heb geen keus!
Mijn ziel is net een geest,
die nooit rust zal vinden.
Een verwoest hart & en een verwoestte ziel
mensen ik heb geen uitweg meer, ik laat je gaan!