Af en toe sluit hij zich op
Wil hij gewoon niemand spreken
Eerder snapte ik hem niet
Nu ken ik zijn gebreken
Een overspannen moeder
Een vader verre van gezond
Gescheiden ouders
Zijn ziel daardoor verwond
Zijn broer loopt telkens weg van huis
En is nu bij verschillende instanties
Een moeder met trauma’s van vroeger
Dus weg met de vakanties
Niets meer om naar uit te kijken
En geloven mag hij ook al niet
Zijn vader is er tegen
Iets wat hij zijn zoon daarom verbied
Als hij bij zijn moeder is
Vertelt hij mij heel blij
Ik mag weer naar de kerk
Hoe laat begint het? Ik ben er bij
Zijn broertje een gebroken enkel
Oma dementeert
Opa in een verzorgingshuis
Omdat zijn lichaam slecht functioneert
Momenteel is vader ziek
Net als vorig jaar
Toen was de dood dichtbij geweest
Het scheelde maar een haar
Ik snap nu waarom die jongen zo is
Het is zelfs wonderbaarlijk goed
Dit alles te doorstaan
Wat een geloof en moed!
-----------------------------------------------------------
Dit gedicht heb ik geschreven voor een jongen die ik ken. Alles wat er in staat berust helaas op de werkelijkheid. Hij heeft soms zijn depressieve buien, toch bewonder ik die jongen, ondanks alles heeft hij mij toch geleerd blij te zijn en vertrouwen te hebben in de Heer. Ik hoop dat voor hem de tijden eens beter worden. En natuurlijk ook voor de rest van de familie!