Ik zag zacht, maar zeker
de onverzettelijkheid van het water,
toen ik naar het stroompje keek.
En nu, vijftien jaren later,
stroomt het nog,
daar in die beek.
Alles stroomt, en dus verandert,
maar toch ben ik nu weer hier
en kijk met liefde en plezier
naar alles wat hetzelfde lijkt,
en toch, hoewel de tijd verstrijkt,
niet meer is wat het eens was.
Natuurlijk, daar nog steeds wat gras
en ook de stenen onbewogen,
maar in dat kolkende festijn
van beweging en doorzichtig zijn
zie ik de invloed van de tijd...
en denk zeker, maar voorzichtig
aan dat water zo doorzichtig
en zo bewogen tot mijn spijt.
Alles stroomt...