Ongesproken woorden
Wat je hart wilde spreken
konden woorden niet zeggen
de worsteling met gevoelens
het viel niet uit te leggen
Het stroomde door je aders
bevroor je zachte, warme hart
alle kleuren vielen weg
jouw wereld werd duister zwart
Je kon het voelen in je vingers
het leven glipte bij jou vandaan
echter durfde je niet met ons te delen
dat je zo niet verder wilde gaan
Eenzaam was je strijd
vechtend tegen verdriet en pijn
ik weet nu hoezeer je geleden hebt
en snap dat je er niet meer wilde zijn
Moeilijk zijn de dagen
om me bij je dood neer te leggen
wat mijn hart nu spreken wil
kunnen ook mijn woorden niet zeggen
Ik mis je
06 – 04 – 2005
~Miriam~
druppeltje: | Donderdag, april 07, 2005 08:40 |
heel erg mooi gedichtje, veel succes! liefs drup |
|
Renate-td-: | Woensdag, april 06, 2005 23:48 |
Heel mooi omschreven, kippenvel, liefs Renate | |
Innerchild: | Woensdag, april 06, 2005 21:48 |
pijnlijk mooi maar graag gelezen ! liefs en succes met de strijd / innerchild |
|
Boudaatje: | Woensdag, april 06, 2005 21:40 |
Prachitg verwoord, gevoelig en droevig neergezet. De dood is altijd een klap in het gezichtt, maar dood door zelfmoord is net een klap die blijft duren... sterkte ermee, liefs |
|
Rani: | Woensdag, april 06, 2005 21:30 |
Sterkte met je verdriet je brengt heel veel gevoel naar buiten in dit gedicht, mooi gedaan. Mooi verwoord.. Love, R. |
|
Lia : | Woensdag, april 06, 2005 20:22 |
mooi verwoord... succes Lia |
|
LizDichter: | Woensdag, april 06, 2005 20:16 |
*Kippenvel* Gewoon mooi... erg mooi! Succes, Liefs, Tamara |
|
Auteur: Rimjam | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 06 april 2005 | ||
Thema's: |