Zenuwachtig.....
Wat erg! Hij wil me opeens beter leren kennen,
maar ik zou het liefst hard weg willen rennen!
Ik weet het, ik zit me heel erg aan te stellen,
maar het liefst zou ik gewoon even afbellen.
Onzeker, paniek, bevind me op gevaarlijk terrein..
Sorry, ik kan niet komen, heb zo`n last van buikpijn..
Maar hij kwam met een angstaanjagend nieuw idee!
Hij komt wel even langs, en neemt een fruitmandje mee!!
Stond buiten mezelf toen ik zei, dat ik z`n idee gezellig vond..!
Ik wou dat zo`n eerste "date" niet bestond!!
Zat hij alvast maar hier op de bank lekker onderuit gezakt,
was hij maar vast zo gewend, dat hij een eitje voor me bakt...
Maar hij kan dus nu ieder moment aanbellen...
Weet niks te zeggen, wat moet ik aan hem gaan vertellen?!
Ben gewoon zo bang,
omdat ik al heel lang,
zo intens naar hem verlang.
Onee, gerinkel van de bel vult de gang..
Daar is hij, geeft 3 zoenen op m`n wang..
toch wel leuk
denk ik terwijl ik z`n jas op de kapstok hang...
sunset: | Zondag, april 10, 2005 09:16 |
Verliefdheid...:~). Heerlijke 'ziekte'. Toch ;~)? Liefs (en een fijne zondag) / sunset |
|
Martine Gieze: | Zondag, april 10, 2005 08:41 |
super leuk verwoord!! oooh...dat zijn alleen maar positieve zenuwen...heerlijk die verliefde kriebels...geniet ervan en maak je geen zorgen! liefs,Mart |
|
remie: | Zondag, april 10, 2005 08:26 |
gewoon jezelf zijn dan kom je het beste over....ook ik ken het...liefs Remie | |
Auteur: kim_zegt** | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 10 april 2005 | ||
Thema's: |