Hij... is al een tijdje niet meer van mij,
maar ik zag hem vandaag,
met een ander meisje aan z`n zij.
kreeg opeens een steen in m`n maag..
Ik... weet dat het mijn eigen schuld was,
dat hij toen bij me wegging.
Maar nu ik niet meer aan zijn zij pas,
besef ik opeens dat zijn leven ook doorging..
Hij...keek ook naar mij vanmiddag,
hij heeft de mooiste ogen,
was lang geleden dat ik die zag.
Nog altijd dat aantrekkingsvermogen..
Ik...stond bij de kassa tegenover jou,
herrinneringen flitsten voorbij,
had kunnen weten dat dit gebeuren zou.
Jij en ik, nooit meer wij.
Jij, en Ik...staren elkaar aan,
de wereld staat een momentje stil.
Dan opeens die meid; schat we gaan,
je glimlacht nog, maar doet wat zij wil.
Wat is dat toch voor iets raars?
Dat elke keer als je met iemand samen bent,
erger je je aan alles, groen en paars,
en denk je, alsjeblieft, weg met die vent.
Maar als hij niet (meer) van jou kan zijn,
dan opeens doet het hartstikke veel pijn.
Is dat jaloezie, of opeens weten wat je mist
ik wou dat ik het wist...
Auteur: kim_zegt** | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 11 april 2005 | ||
Thema's: |