Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan de tijd;
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.
J.C. Bloem
De sterke hoop die ooit gekoesterd
Diep van binnen groeien kon
De onuitputtelijke wens
Om als een held te sterven
Wat is daarvan geworden?
Zoals de regen in mijn hart
Mijn verstand mijn ziel verachten laat
Zo zullen al mijn dagen zijn
Weemoedig als een droeve mist
Omhullend wat ik immer nog verberg
En och, laat mijn vijand minnen
Wat hij beminnen wil
Laat mijn vijandin bezingen
Waar ik vals gezongen heb
De weg naar waarheid ligt verborgen
En door de striemende regenbui
Lijkt mijn toekomst reeds bezworen
Onzichtbaar, ontastbaar en alleen
Mathilde: | Zondag, april 17, 2005 22:25 |
fabelachtig mooi! geweldig super... kan de woorden niet bedenken! xxx | |
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 17 april 2005 | ||
Thema's: |