* Mijn dood *
Van een afstandje keek ik toe
Hoe jij je koppie langzaam liet zakken
Je was zo ontzettend moe
Niets kon je situatie veranderen
Ik zag je daar zo moedeloos liggen
Langzaam stopte je met vechten
Je beliep je weg naar het licht
En jou pad werd langzaam verlicht
Van een afstandje zag ik hoe jij zou gaan
En je stille wens kwam uit,
Je ging hier nu toch vandaan
Een laatste traan om jou
Ik zal je nu snel vergeten
Na een maand zou ik niet meer weten
Wie jij eignelijk was,
Zo zou het zijn; mijn dood
Hannelore Geebels: | Woensdag, november 09, 2005 17:31 |
Mooi hoor, maar best wel ingewikkeld. Over wie z'n dood gaat het nu? Wel heel mooi geschreven | |
~10uh!~: | Dinsdag, april 19, 2005 20:43 |
wat ben je toch ook n vago! ik zal je never nooit vergete, en igor ook niet! ;) sterkte meis, ik ben er voor je zelf midden in de nacht, ik kom naar je toe fietsen als dat nodig is... tis toch maar 15 km of zo :S | |
falling_deeper: | Dinsdag, april 19, 2005 16:43 |
k wil nie da je van de aarde verdwijnt en voorla nie so want er is niemand die je zal vergeten en k ben er 1 van sterkte meis |
|
Lois: | Dinsdag, april 19, 2005 15:19 |
hoi fading, heeel mooi gedicht, egt heel mooi. Alleen hoop en ddenk ik toch wel dat 'de mensen' die om je geven. Je nooiit zullen vergeten Jou zullen bewonderen Dat je afstand hebt durven doen Van deze aard, waar niets eerlijk is Zippo Kop op |
|
Auteur: Smoothly | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 19 april 2005 | ||
Thema's: |