Niemand ziet hoe ik worstel in deze wereld in een eenzame duisternis
En iedere keer als ik in geluk geloof zie ik hoe ik me vergis.
Aan iedere hoek van de straat vind ik mezelf terug in leed,
Snachts dat ik mezelf wakker schrik in angst en zweet.
Ik ben 19 jaar en ben overleden aan wonden van verdriet,
en schreef een gedicht gebaseerd op dit lied.
Het enigste wat ik wou was vrede en liefde van iemand in me hart,
Maar ik was vergeten dat ik gebonden was aan ongeluk van puur zwart.
Snachts ween ik mezelf in slaap en vraag ik van dear god let me die in 't geniep,
Maar telkens word ik de volgende ochtend wakker en kraakt me hart in gepiep.
Ik word gestraft voor een zonde die ik ni eens herinner ooit te hebben gemaakt,
Ik leef in zonde en pijn met een leven gans beklad.
Een gelover in liefde respect en geluk hield ik me leven lang vol,
Maar nu weet ik dat ik goed gek was en dol.
Wat heb ik ooit gedaan om deze leven te krijgen,
Mischien heb ik in een vorig leven in iets niet kunnen zwijgen.
Vol verlangen wacht ik me beurt af op magere hein zijn bezoek,
In de zetel wacht ik hem op met een boek.
Met een piepstem vraag ik of het mijn beurt is om te gaan,
En achter hem opent een deur met een hemelse baan.
Terwijl ik op de baan loop voel ik me hart lichter worde en vrij,
Mijn boeien en ketens breken van me arm tot aan me been en dij.
Der moet een plaats beter zijn dan hier, in de hemel in de lucht,
Een plaats waar ik eindelijk van me boeien kan weglope op de vlucht.
Een plaats waar iedereen vrij is en stille avonden kan doorbrengen in rust,
Een plaats waar iedereen liefde heeft en word gekust.
Mijn hart is leeg als een donkere en lege kelder onder de grond,
Daar is het waar ik mezelf in terug vond.
Iedere uur en iedere minuut worstel ik met die vloek dat 'k in me hart draag,
En ik wil weten waarom ik echt nooit me verlangens krijg als enigste vraag.
Mijn hart kent plaats voor iedereen behalve voor mezelf,
En in de grond is waar ik mezelf graag bedelf.
Liefde is een verboden vrucht net zoals wat ik voel,
En nu heb ik nog de dood als me enigste levensdoel.
Een plaats waar ik voor eeuwig mijn rust kan nemen en leven kan voelen in mij,
Een bevrijding van een ongelukkige leven waar ik leef in open lucht en vrij.
Regen en koude was mijn enigste vriend als herkenpunt van verdriet,
En de wereld is me gewoon niet beter rijk dan kwiet.
Liefde was een gevoel ik niet kende tot jij in me leven kwam en me vastnam,
Ik voelde me hart voor de eerste keer kloppen en ik werd lam.
Jij hebt me geleerd wat liefde is en jammer genoeg was het maar een droom,
En onze namen mogen dan uitslijten, eens gekerft in een boom.
Maar wat jij me gaf kan ik niet meer uit me leven vergeten en ik dank je ervoor
* jeske *
met dank aan Kevin