Het is vaak wanneer mijn hoofd
zwaar op mijn borst valt
dat mijn vandaag zich
geroepen voelt de luiken
te sluiten.
Toch is er soms
een onverzettelijkheid
die van voeten bergen maakt
en van wil slappe thee.
Dan zwerf ik op de bank
tot de sterren uit wandelen gaan
de nacht uit
de hort op
en ik
tot beweging verslap.
sergev2005: | Vrijdag, april 22, 2005 18:11 |
De tweede strofe is zeer mooi, en geeft nog eens zoveel kracht aan de pracht van dit gedicht. Jij hebt talent! Maar dat heb ik je al verteld zeker? Groet, Serge |
|
sunset: | Vrijdag, april 22, 2005 10:21 |
Weer een prachtige adembenemende wohw. Liefs / sunset |
|
arie.v.d.zalm: | Vrijdag, april 22, 2005 07:54 |
heel mooi gedichie moin moin arie |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 22 april 2005 | ||
Thema's: |