Nieuwtijdself
Stille zoektocht naar zichzelf
zoekt vragen zonder antwoord
en voelt zicht niet gehoord
Verlaten, in de steek gelaten
door vrienden die geen vrienden zijn
God, ze is nog maar zo klein!
Perfectionistisch, realistisch
geen emotie onbemerkt
haar ranke geest raakt overwerkt
Waar vind ik haar, maar laat haar kind
arme donder, ze is mijn wonder
Ze is gewoon... Bijzonder!
Will Hanssen: | Vrijdag, april 22, 2005 19:13 |
Prachtig dit gedicht, in stille bewondering gelezen.... Will |
|
sunset: | Vrijdag, april 22, 2005 13:42 |
Ik vind het gewoon rakend mooi dit. Liefs / sunset PS: En, maar dat is mijn mening, niet alles hoeft 'to the point'. |
|
Orphan Angel: | Vrijdag, april 22, 2005 11:40 |
Lief dichie, Ertju. Mooi opgebouwd, maar je slotalinea bevat plots teveel wendingen waar je in je eerdere alinea's niet naartoe hebt gewerkt. De afronding, je point had meer uitgewerkt mogen zijn. Succes! |
|
Auteur: Ertju | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 22 april 2005 | ||
Thema's: |