waar gaan deze gevoelens toch heen,
eerder is waar komen ze vandaan,
ik haat je maar ik wil je niet alleen laten staan.
waarom zie je dat dan toch niet,
is het dan zo moeilijk om je oogleden ervoor open te staal,
of sta jij op negeerstand tegen mij.
ik wordt er gek van dat jij je bemoeit met mij,
dat je in mijn leven verschijnt en je daar nestelt,
gewoon als een zoemende wesp zit je me achterna.
ik erger me aan alles wat je doet,
of je nu niks zegt of druk doet,
het irriteert me mateloos en ik wil dat je er me stopt.
verdwijn net zo stil als je bent verschenen,
pas dan kan ik terug keren naar mijn dagelijkse heden.