Moment van rust
Ik kijk uit over het water
en de horizon trilt in mijn ogen
als een ondergaande zon
spoelt de branding, slikt het,
steeds een stukje van het strand
neemt bezit van mijn vergissingen
De zoute lucht vloeit door mijn haar
wapperd in de storm als ik mijn ogen sluit
ik voer mee met de roep van meeuwen
het warme zand tegen mijn been
schuurt moedwillig de vastheid van verwarring
Ik proef de klefheid van mijn stemming
als mijn tong langs het verhemelte glijdt
en denk aan de zee voor me
waar ik in zou willen duiken
en even helemaal niks
fallen angel of tears: | Vrijdag, april 29, 2005 08:28 |
aaah, zo'n rust wil ik ook.. prachtig.. liefs, |
|
wijnand.: | Vrijdag, april 29, 2005 00:27 |
rust het kan zalig zijn Prachtig gedicht |
|