Vanaf het eerste moment dat ik je weer zag,
besefte ik weer hoe graag ik je mag.
Gevoelens waar ik nooit over heb durven praten,
maar die ik desondanks niet achter me heb gelaten.
Kriebels in mijn buik, blosjes op mijn wangen en verlegenheid,
verraden nu de werkelijkheid.
En waar ik nooit van heb durven dromen,
is nu toch enigszins uit gekomen.
Onze gevoelens voor elkaar komen aardig overeen,
maar helaas, jij bent niet meer alleen.
Ik mag dus niet van je gaan houden en dat doet pijn,
ik wil niets liever dan samen met jou zijn.
Bij jou voel ik me veilig en vertrouwd,
en droom ik er stiekem van dat je me vasthoudt.
Daar zal het helaas nooit van komen,
en dus zal ik het moeten doen met dromen.
Ik zal de situatie moeten accepteren,
kijken wat er verder gebeurd, de tijd zal het leren.
Het is beter zo, dat weet ik heel goed,
maar ja, ik kan niet ontkennen dat het iets met me doet.
Je zult je nu wel afvragen wat moet ik met zo'n gedicht,
nou niets, ik wil je alleen laten weten dat ik voor je ben gezwicht.
Ik hoop niet dat ik nu een afstand tussen ons heb gecreƫerd,
want het laatste dat ik wil is dat je je van me afkeert.