Je huid zo wit,
Je haar donker,
Je ogen zo leeg.
Waarom.
Dat is de vraag.
Waarom.
Ik mis je nu al.
Het is verschrikkelijk,
Om zo machteloos te staan.
Het maakt je leeg.
Boos.
Verdrietig.
Als je gevoelens,
Geen grip meer hebben,
Op de wegen die ze leiden.
Zit er geen rem meer op.
Tranen.
Bloed.
Pijn.
Ik weet hoe het voelt.
Ik ben niet gek.
Ik zag het in je ogen.
Die had ik ook toen ik in de spiegel keek.
Het is hartverscheurend.
Om iemand te zien,
Waarvan je zoveel houd.
Dat ook heeft.
Dat mag niet meer gebeuren.
Nooit meer.
Goede vrienden zijn moeilijk te vinden.
Maar je moet weten.
Dat wat als je iets goed doet,
Wij staan te juichen aan de zijlijn.