Een meisje
Donker en verlaten is haar pad
Ze voelt zich eenzaam en vergeten
Haar gevoelens diep vanbinnen
Liggen verborgen onder massa’s tranen
Het verlies was groot
De lijdensweg was lang
Alles verloren,alles gebroken
Stil en duister is dat pad
Dat levenspad was helemaal zo niet uitgestippeld
Het zou liefdevol,pijnloos en zacht zijn
Vergeefbaar en kleurengetel oneindig ver
Maar nu lijkt alles voor haar zo stil
Zo dood en verlaten,
Eenzaam kijkt ze haar pad tegemoet.
(Opgedragen bij het verlies van een dierbaar persoon.)