Dronken.
Dronken was hij een echte sadist
Dan sloeg hij het kind en haar
Naderhand had hij altijd spijt
Van zijn onbezonnenheid
Hij wist, hij moest stoppen met drinken
Maar de vrienden drongen aan tot klinken.
Dat was ook deze keer
Hij sloeg hen weer
Zij riep”sla dan alleen maar mij”
Dat bracht hem toen tot nog meer razernij.
Hij sloeg en sloeg en nog een keer
Het kind huilde toen niet meer
Zij begreep het niet.
Maar haar kind ligt dood in haar armen
Zij probeerde het nog steeds te sussen en warmen
Zij bleef het wiegen in haar schoot
Maar haar kindje was al dood.
Dan ziet zij, haar kind leeft niet meer
Een rauwe kreet ontsnapt haar keel
Haar gillen was ver te horen geweest.
Verdriet en haar smart is nu haar deel
Haar man verdwijnt in de cel
Hij heeft zoveel spijt en beseft het nu wel.
Zij staat bij het graf van haar kind
En de herinnering aan haar is het
Einde van haar leven.