Wat luister ik graag naar je klanken-inéén-haken
zinloosheid is onbestaande
wanneer je stilzwijgen mijn woorden ontneemt
en de weergoden m’n natura in m’n irissen reflecteren..
Laten we dit woordengekunstel
tot verzachtende omstandigheden benoemen
wanneer ik nonsens van jewelste uit,
na het overdonderen van het vonken van ademloze woorden..
Zozeer zijn banaliteiten me eigen,
dat de frequentie van m’n hersenkronkelen
ongrijpbaar blijkt te zijn
niet alleen voor mij, niet alleen voor jou..