* Stil verdriet *
Tranen druipen vanaf mijn gezicht
Alleen zal ik er weer voor gaan
Maar mijn pad is nog steeds niet belicht
En telkens weer die onbeantwoorde vragen..
Mijn hoofd lijkt uit elkaar te spatten
Van alle problemen die schuilen in mij
De tijd tikt langzaam voorbij,
Maar het huilt binnen in mij
Tranen uiten zich, dag en nacht
Een oorkaan van verdriet
Pijn omdat niemand mij begrijpt
Het leven is anders dan dat ik had verwacht
Vroeger was alles zo leuk en mooi
Zo druk als ik was, lachend door het leven
Nooit kende ik tijden van verdriet en pijn
Jammer dat, dat vanaf mijn 11e anders moest zijn..
Nu ben ik 15 jaar, maar de orkaan waait nog
De storm zal nooit gana liggen
Tranen druipen, van het stille verdriet dat ik bezit
Maar volgens iedereen zal het beter worden.. toch??
Niet dat ik dat geloof..