Jij bent niet meer mijn verlangen
Die mantel heb ik afgeworpen
Tijd heeft wonden pijnlijker
Doch onopvallender gemaakt
Kwetsbaar was jij
Als een jonge zwaluw die
Zijn vleugels uitsloeg
Voor de allereerste keer
Heb jij je vrijheid reeds gevonden?
Sla jij je vleugels krachtig uit
Om met de komst van elke zomer
Te leven op het zoete briesje
Dat zich door jouw gedachten baant?
Nooit heb ik jou willen kwetsen
Toch, het leven heeft een leven samen
Onmogelijk gemaakt
Jij moest leren vliegen waar ik
Mijn laatste tocht reeds gemaakt had…
shelob: | Woensdag, mei 18, 2005 21:14 |
Heel mooi verwoordt, lieve groet Jolanda | |
Lia : | Woensdag, mei 18, 2005 17:59 |
mooi dicht..over wat eens was.. knuf,Lia | |
freakangel: | Woensdag, mei 18, 2005 12:19 |
Triest-mooi gedichtje... liefs freakangel |
|
Raira (Ria): | Woensdag, mei 18, 2005 11:52 |
wat rakend droevig en mooi verwoord liefs Ria |
|
sunset: | Woensdag, mei 18, 2005 11:09 |
Herinnerend melancholisch-droef neergezet. Liefs (en knuf) / sunset |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 18 mei 2005 | ||
Thema's: |