Zwarte tranen
Glijden langzaam over mijn gezicht
Ik voel me zo eenzaam
Probeer een uitweg te vinden, in dit gedicht
Zwarte tranen
Glijden langzaam verder, ik grien
Stiekem zit ik in een hoekje
Niemand mag me zo zien
Zwarte tranen
Glijden langzaam uit mijn ogen
Ik hoop dat niemand er naar vraagt
Ik heb al te vaak gelogen
Zwarte tranen
Ze blijven maar stromen
Ik veeg ze weg
Maar ze blijven maar komen
Zwarte tranen
Ze zijn er niet meer
Wel hebben ze zwarte strepen achtergelaten
Maar gelukkig heeft niemand dat in de gaten