Je sloopbal blikken
en het trilboor geschreeuw
breken het glazen spaarpotje
van mijn dromende ogen.
Plots struikel je over de
zwaartekracht van mijn woorden
en schrijf je jouw getier in de
waan-zin van vermetelheid.
Tot ik smeek om vergiffenis,
alsof dat iets uithaalt,
Je handen staan dan stilklem als
het gewei van een neergehaald hert
met het lood van onze dagen en het
verschoten kruit van liefde.
Het kan je niet meer schelen, zeg je,
tenslotte,
terwijl je eindelijk inslaapt op
het ritme van mijn sussend gekus.
Ik nader alleen nog jouw lippen
op de toppen van mijn
strelende vingers.
En draai aan het knopje
van jouw slapend neusje
als om het volume van jouw
hoge lichaamstemperatuur
net als gisteren nog voor één dag
in te tomen.
Renate-td-: | Maandag, mei 30, 2005 00:56 |
hey opmerkelijk; ik vind de vijfde strofe er hier uit springen en niet de laatste dit keer | |
hiljaa: | Zaterdag, mei 28, 2005 15:19 |
graag gelezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
m@rcel: | Zaterdag, mei 28, 2005 11:56 |
Zeer mooi geschreven Sergev en zeer graag gelezen Heel mooi Gr. m@rcel |
|
druppeltje: | Zaterdag, mei 28, 2005 08:21 |
je doet het echt zo goed door al die beelden er in te verwerken... liefs drup |
|
Zilke: | Zaterdag, mei 28, 2005 07:58 |
Hier spreekt een erg apart gevoel uit... nog eens lezen :) | |
Klaes: | Zaterdag, mei 28, 2005 06:06 |
Stilklem dat doet het hem,prachtig! Groet/Klaes |
|
Lia : | Zaterdag, mei 28, 2005 05:51 |
prachtig geschreven sergev.. liefs, Lia |
|
Auteur: sergev2005 | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 28 mei 2005 | ||
Thema's: |