Noemen mensen dat gevoel nu hopeloos?
Een klein meisje dat altijd volwassen wou zijn maar nu plots hulpeloos?
Je hebt me zoveel aangedaan
maar toch ben ik altijd met je verder blijven gaan...
het kon me allemaal niks schelen,
ik wou enkel en alleen mijn liefde met jou delen....
Ik heb altijd gedaan alsof ik alles eindeloos kon vergeven en vergeten,
maar ik heb het nooit geweten..
Ik heb nooit beseft dat ik ook zonder jou kon profiteren van het leven,
toch ik heb je altijd al mijn liefde gegeven,
en daar heb ik geen spijt van,
want ik hou enorm veel van jou...
maar soms is er een ruimte nodig, om af te koelen
om gewoon even, niets te kunnen voelen..
gewoon,alles op me af laten komen, wachten op morgen
geen verplichtingen, geen stress en geen zorgen...
Het wordt me gewoon eventjes te veel...
Maar ik kan je het niet vertellen, hoe ik me voel momenteel..
Ik kan het niet beschrijven... Noemen ze dat "iemand beu geraken"?
Ik weet het niet... Ik weet dat ik enorm veel van je hou...
Maar is dat wel genoeg?