het wervelwindt in mijn gedachten
en flarden heimwee gaan voorbij
en door de mist van troebele tranen
verschijnt een schaduw,dat ben jij
hoe wist ik ooit zo zeker dat
ik met noch zonder je kon leven
jij bent een stukje van mijn hart
ik kom je altijd in mij tegen
want diep in mij woon jij nog steeds
je dwaalt door mijn gedachten
ik streel je huid en ruik de geur
van lang vervlogen dromen
en neem het pad naar jou terug
wat ooit verstand als leidraad nam
wordt overstemd door hogere machten