Ze zong door de bossen van eeuwige nacht
haar haar was zo zwart als het duister
als zij langsliep keerden de bomen zich om
ging het gemompel stil over in gefluister
Ze vloog door de wind die de warmte verspreidde
en praatte met wie het maar wilde
tot plots op een dag de wind keerde
en haar noodlot haar naam ijzig gilde
Sindsdien is ze nooit meer gezien
terwijl elfen haar dagenlang zoeken
en tevergeefs staat ze vermeld
in een oude, vergeelde reeks boeken
LizDichter
10 juni 2005
StilAlsDeNacht: | Vrijdag, juni 10, 2005 21:10 |
Dit gedicht is echt volledig wow! Het doet me veel denken aan het verhaal over Echo en Narcissus (Ovidius). Moest je het nog niet gelezen hebben, zeker eens doen. Neet dat het zoveel in verband staat met elkaar, maar het doet me er gewoon aan denken. | |
Mathilde: | Vrijdag, juni 10, 2005 19:26 |
mooi..beetje spooky wel! liefs, mathilde |
|
Klaes: | Vrijdag, juni 10, 2005 18:02 |
Prachtig mooi, Groet/Klaes |
|
Innerchild: | Vrijdag, juni 10, 2005 17:06 |
Bijzonder mooi gedicht ... volledig in harmonie met de titel ... wowh ! | |
hiljaa: | Vrijdag, juni 10, 2005 16:33 |
mooi sprookje knuflifs--hiljaa-- |
|
~OpenBoek~: | Vrijdag, juni 10, 2005 16:07 |
gaaaaaaf:D:D ik vind het zonder twijfel je mooooiste gedicht :D gaaf mang;D |
|
guinevere: | Vrijdag, juni 10, 2005 15:39 |
aaah, wat een droevig einde.. en dat voor zo'n mooi gedicht!!! liefs, |
|
Auteur: LizDichter | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 10 juni 2005 | ||
Thema's: |