Wie begrijpt mijn woorden?
Wie bemindt mij in de vroege uren
Als ik met slaperig dikke ogen
Mijn schoonheid weet te verbergen?
Wie leeft in mijn wereld
En wie herkent de dingen die ik zie?
Wie beseft werkelijk de volledige lading
Achter mijn woorden?
Och, ikzelf toch werkelijk niet
Ik ken mijzelf niet en zal dit ook nooit
Het meisje in de spiegel ben ik niet
En de woorden die ik spreek of schrijf,
Denk ik niet
Ik zoek liefde in anderen
En blijk nooit te beseffen
Dat ik ook van mijzelf zou kunnen houden...
Mathilde: | Vrijdag, juni 17, 2005 15:03 |
heel bekend! toch maar eens werken aan houden van jezelf want daar begint het mee! liefs en knuf, mathilde |
|
Nemesis: | Vrijdag, juni 17, 2005 13:23 |
Er zijn mensen genoeg die van je houden en om je geven. Ik begrijp je tamelijk. Morgen weer een mail... Liefs, |
|
sunset: | Vrijdag, juni 17, 2005 13:19 |
En als je daar nou eens mee begon ... Mooi delend, tonend. Liefs en knuf / sunset |
|
lommert: | Vrijdag, juni 17, 2005 10:57 |
blijk...Dat ik ook van mijzelf zou kunnen houden...dat lijkt maar zo:)je bezit het wel degelijk...indringend gedicht..gevoellig zeker willem |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 17 juni 2005 | ||
Thema's: |