waarom moet het zo gaan?
waarom kunne we het gewoon ni uitprate?
waarom...waarom...waarom...?
zoveel vragen,
maar geen antwoorden!
ik ben m'n steun en toeverlaat kwijt...
jij hield me recht,
wanneer m'n wereld ineen viel ( voor de zoveelste keer...)
jij kon gewoon dwars door mij zien...
je wist alles wat ik voelde,
voor ik het hoefde te zeggen!
waarom is dit kapot gegaan?
ik kan er niet meer tegen!
er zijn zoveel dingen dat ik je zou willen zeggen
maar ik krijg het niet over mijn lippen...
ik kan het zelfs niet getypt krijgen!
dat je niks meer tegen me zegt doet zoveel pijn...
alsof er duizend messen in m'n hart steken!
vond ik maar een manier om het uit te leggen...