De zon schreit
Het regent, de zon schreit bittere tranen,
Ze heeft kennelijk haar dagje niet.
Waarom? Ik ben met haar begaan en
Gun haar deez' uiting van verdriet.
Sterren zien meewarig om zich heen,
Ook de Grote Beer en ook Jupiter.
Zij willen haar troosten als het kan,
Alleen de afstand is lichtjaren ver.
De maan, sneller dan ooit tevoren,
Probeerde hoe hij haar bereiken kon,
Maar hij was haar plots uit het oog verloren,
Ze was verdwenen achter de horizon.
Maar, de volgende dag was zij er weer,
Soms achter een versluiering wat snikken.
Ze ziet de planeet die aarde heet
En moet dan toch wel even slikken.
Wat je op jullie aardkloot allemaal ziet
Bestaat niet in mijn ergste dromen:
Ik hoop dat jullie door mijn verdriet
Eindelijk eens tot inkeer zullen komen.
han janzen 25-3-05
Oorlam: | Woensdag, juni 29, 2005 13:23 |
makkers staakt uw wild geraas':-) | |
Niniki: | Woensdag, juni 29, 2005 13:20 |
Wauw Han, erg leuk. knuffie niniki |
|
psych: | Woensdag, juni 29, 2005 12:49 |
prachtig weer liefs elze |
|
Cest moi: Bob: | Woensdag, juni 29, 2005 12:44 |
leuk gedicht!!! Heel mooi neergezte.. Zou de zon echt zo denken? Mooie verwoording van je visie op onze maatschappij... | |
Lia : | Woensdag, juni 29, 2005 12:42 |
Han, ik geef je gewoon even een dikke knuffel, mag wel he? knuffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff Lia |
|
Auteur: neznaj | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 29 juni 2005 | ||
Thema's: |