de rode rozen blozen
en de blauwe lucht zucht
terwijl zelfs de ijle tijd lijdt
laat ze de minuten uren duren
en toen ze zei met gevleugelde woorden
die ik even niet kon vangen
maar het zorgde voor het doorboren
van het hart en mijn geloof
toen mijn ogen open bogen
voor jouw almachtig krachtige prachtige
al vallend schallend brallend
voor de gehoorde woorden-akkoorden
en toen ze zei met gevleugelde woorden
die ik even niet kon vangen
wist ik veel dat ik zo kon vallen
terwijl zij bovenin bleef hangen
en toen ze zei met gevleugelde woorden
die ik niet eens wilde vangen
maar mijn oren hoorden de zinnen
en binnen stortte alles in
haar mooie ogen bewogen
voor de laatste keer met mij
was al die tijd gelogen
bedrogen, nep en verzonnen door jou
of was het gewoon gevleugelde liefde
die ik even niet kon vangen
dan zal ik wachten en branden
totdat je terugvliegt