schuldgevoelens ik kan ze niet meer aan
wat heb ik iedereen aangedaan de laatste jaren
ik heb ze laten afzien laten sterven vanbinnen
in het begin voelde het zo goed mijn wraak zo zoet
ze gingen kost wat kost voelen wat ik had gevoeld
de pijn die ik door de jaren heen met me meesleepte
de ontelbare tranen die ik in stilte had gelaten gingen ze nu dubbel zo hard wenen tot het uiterste
tot ze niet meer konden net als mij
snijden me om hun schuldig te laten voelen
om hun de pijn te geven die ze mij hadden bezorgd
dat gevoel van niks te kunnen doen machteloos zijn
ik heb er niks mee bereikt want nu
besef ik elke dag meer en meer dat ik er alleen maar
mezelf mee heb gekwetst me dieper heb laten vallen
verwikkeld in die strijd om elke dag tegen die drang
te vechten om niet meer te snijden om normaal te leven
heb er andere mensen bij betrokken
die er niks aan konden doen
heb ze zo ver gekregen dat ze schrik hebben om me te verlaten
zo ver dat ze niet verantwoordelijk willen zijn voor mijn pijn
dus geven ze me liefde uit medelijden
spreken niet meer tegen uit schrik dat ik mezelf zou snijden
ik wil zo geen liefde hebben ik wil dat mensen naast mijn littekens zouden kijken
en me zien zoals ik echt ben niet wie ik ben geworden door mijn littekens
me niet zien als een zielig iemand die niks kan en niks waard is
was nooit mijn bedoeling om medelijden te vragen
ik wou rust ik wou er vanaf
en nu wil ik niks leef van dag tot dag zonder iets te bereiken
snijden, eetbuien, en zoveel andere dingen die me
steeds dieper en dieper de put induwen
onzekerheid die telkens toeslaat als ik alleen ben
een gevoel die me terug naar vroeger brengt
naar de tijden dat ik zoveel pijn voelde
vaak een gemis naar vroeger dat vertrouwd gevoel
me hard kunnen opstellen niks laten zien die muur
zo hard van steen ondoordringbaar
niks meer van over gebleven en paar verloren stenen
gevoelens die nu naar binnen stromen langs mijn gebroken muur
onbegrepen gevoelens, onbeantwoorde gevoelens, ongewenste gevoelens, schuld gevoelens
gevoelens die ik nooit heb durven voelen die ik niet mocht voelen
probeer me hard op te stellen maar het lukt me gewoon niet meer
gebroken vanbinnen, gekrenkt, gevild, ik kan gewoon niet meer
het wordt telkens harder en harder om te blijven volhouden
hoelang zal het me nog lukken om de waarheid te ontkennen
voel het binnenkort weer terug aankomen
dat gevoel dat me weer zal laten sterven vanbinnen
...