dit gedicht is speciaal voor een vriendin van mij
haar vader is op 30 September 2004 neergeschoten..
haar vader was agent en wou een man aanhouden..
en werd toen in zijn borst geschoten en heeft het niet overleefd..
je bent weg..
zo van de één op de andere dag..
jij was diegene met pech
hij schoot toen hij je zag..
nu zijn wij jou kwijt
je vrouw bleef achter..
samen met je kleine meid
het verdriet word maar niet zachter..
het is nou alweer een jaar geleden
maar we hebbe veel herrinneringen van het verleden..
We missen je elke dag..
alleen door die ene dag dat je zo op de grond lag..
waarom nou precies jij..
je was nog zo jong
jij die zo speciaal is voor allerlij..
Hij die jou de dood in dwong..
dood door zinloos geweld..
door dat schot werd ons hart afgeknelt..
je was weg..weg naar boven..
ons verdriet is niet te doven..
lichaams gevult door verdriet..
toen jij ons zo achter liet..
je bent misschien wel heen gegaan..
maar je blijft in ons hart tot wij ook gaan..