En juist als ik denk: nu is het
voorbij, over, het gaat wel weer,
ik ben verder en klaar
dan bam, tadaaah: terug.
Je doet het er niet om, weet ik,
maar ik wel. Uit elke korrel verleden
bak ik weer een nieuwe taart.
Steeds dezelfde smaak.
Zonder honger kauw ik
en niets verteert. Of half,
na heel lang gisten.
Dan bel je op, komt alles
er weer uit en ligt het voor me
op schoot. Vlekken, doekjes,
alles in de lavamat en ik
onder de douche. Encore.
Nee, we houden elkaar lekker bezig,
ik en ik.