Mama!
Mama, je speelt je spelletje
niemand heeft jouw door
vriendelijk, aardig, meelevend
zo doe jij je overal voor
maar thuis wordt je anders
je wordt een ongetemde leeuw
niet dat je me schopt of slaat
geen gevecht en geen geschreeuw
Je kwetst me met je woorden
trapt me de grond in met wat je zegt
vernederd me door je zinnen
door jou voel ik me zó slecht
ik heb het idee dat ik niks waard ben
ik voel me te min voor woorden
’t waren altijd jouw kwetsende zinnen,
minachtende blikken die me de grond in boorden..
Mama, hoe kon je me dit aandoen
heb jij dan geen enkel gevoel
snap je dan niet dat ik m`n best doe
snap je niet dat ik ’t anders bedoel
ik probeer jouw wensen op te volgen
ik kan er niks aan doen dat ik dom ben
ik kan er niks aan doen dat ik
geen kopie ben van m`n zus en broer, van hen
Mama, ik doe toch goed mijn best
ik probeer wel slimmer te zijn
alsjeblieft wil je me niet kwetsen
mama, jouw woorden doen me pijn
alsjeblieft, hou op met die minachting
stop, verneder me niet meer
elke keer smeek ik je daarom
maar toch doe je het steeds weer.
Alsjeblieft mama, hou op!