Er komt meer van mezelf
En met dat meer weet ik geen blijf
Het kleeft, volgt me als een schaduw
Mijn hoofd schreeuwt
Minder en minder
Als ik kon, draaide ik de klok terug
Wat ze ook zeggen, het enige wat telt
is mezelf – dat zeiden we toch? –
Ik huil, begraaf mijn hoofd
In de kussens
In mijn oren suist het
Ze lachen me uit
In de vroege ochtend
Ontwaak ik
Wankel naar de spiegel
en kijk
Vol nieuwe moed lach ik mezelf toe
Maar vanavond scheurt het
en dan doet het er allemaal
niet meer zo toe