Al draai ik honderd keer rond
Wat ik niet raken wil is de grond
Al val ik telkens weer
Ik voel het niet, het doet geen zeer
Want als ik maar omhoog blijf staren
Mijn dromen die blijven binnen varen
Het is moeilijk voor me om de juiste woorden neer te zetten
Het lijkt wel of er heel veel mensen op me letten
Ik wil graag iets neer schrijven over mensen die ik lief heb
Maar ze zitten allemaal vast het lijkt wel 1 groot web,,
Ik heb het gevoel alsof er duizend messen in mijn hart steken
Het lijkt wel of ze me allemaal willen breken
Maar op de een of andere manier hou ik stand
Met beide benen blijf ik aan land
Sommige tijden zijn zo moeilijk en doen zo’n pijn
Het is soms niet eerlijk het lijkt wel een wiebel lijn,,
Ik wil er niet over praten,
Ik wil me er niet over uit laten,
Ik prop het me op
Dat is ook de reden waarom ik met deze rijm stop!