Ik kan maar niet geloven
Dat ik iemand zo'n goed gevoel kan geven
Dat gevoel kan niemand hem meer afroven
Hij wil iets met me delen, namelijk zijn leven
Hij weet het zeker, 100 procent
Misschien ik ook wel
Voordeel is dat die me nu kent
Straks ook wel in het echt, heel snel
Ik weet nu dat wonderen bestaan
Als ik dit van tevoren had geweten
Had ik het misschien anders gedaan
Toen wisten we nog niet van elkaar hoe we heten
We zagen elkaar maar een paar keer
En nu zit ik elke dag met hem te praten
Elke keer als ik hem zie, dan herinner ik het me weer
Die dagen dat we elkaar zagen, ik kon het niet laten
Om met een smoes naar buiten te gaan
En langs hem te lopen
Dacht ik, zou die me zien staan
Dat was wel te hopen
We zeiden hoi, en hij keek me na
Vind hij me ook zo leuk dan
10 augustus zat ik een bericht te lezen en ja
Toen vond die me leuk en nu nog steeds, dat dat kan
Ik ben er wel heel erg blij mee
Het lot bestaat dus echt
OOk al zeggen sommige mensen van nee
Maar voor mij wel, maakt niet uit wat iedereen zegt