Ik probeer het.
Ik probeer om gelukkig met mezelf te zijn.
Maar die wond van vroeger is wel dicht,toch voel ik
nog die pijn.
Mensen zien mij niet zoals ik ben.
Ze zien mij als iemand met overgewicht,en die moeten in een hokje gestopt worden.
Dat is nu eenmaal verplicht.
Ze zal wel teveel snoepen,te vet eten.
Maar dat kunnen ze helemaal niet weten.
Ze kijken naar me,ze kijken me aan.
Met zo'n blik van "die zal wel nooit naar de sportschool gaan"
Ik probeer om die blikken te negeren.
Ik hou mijn hoofd geheven,maar ik heb nog veel te leren.
Dit is niet mijn keuze,dat ik zo ben.
Maar kijk eens verder dan de buitenkant.
En zie mij zie mijn kern,wees eens tolerant.
En hou eens op met oordelen,want daardoor lijden velen.
Ik probeer zo gezond mogelijk te leven en blij met mezelf te zijn.
Waarom doen die kwetsende blikken mij dan nog zo'n pijn?