Je zei me ik wil de vriendschap rustig opbouwen.
Dat mag, maar gaf me dan dat vertrouwen.
Ik wil je niet alsnog kwijtraken.
En ik hoop niet dat je gaat afhaken.
Jij neemt me zoals ik ben.
Dat is een gevoel wat ik niet goed ken.
Ik zal altijd om je geven.
Terwijl ik verder ga met leven
Van binnen veel verdriet
Dat is iets wat je van buiten niet ziet
Maar jij weet waarom het is.
En je weet het is een heel gemis
Kun je ook begrijpen wat ik voel?
Of wil je niet snappen wat ik bedoel?
Waarom voel ik me zo veilig bij jou?
Is dat omdat ik je heel erg vertrouw?
Het doet zeer niet bij je te zijn
Bij jou vergeet ik de zorgen en pijn
Waarom kan ik niet helder denken?
Waarom kan je mij als vriend geen liefde schenken?
Ik zal je ook nooit meer pushen of dwingen
Want ik wil je nergens toe dringen
Maar geef me dan alsjeblieft de laatste kans.
Dan benut ik hem goed en krijgt het leven weer glans.
Je weet goed dat dit gedicht voor jou is!!!