Waarneer beweeg je niet meer?
Waarneer is het moment van omkeer?
Waarneer besluit je om niet meer idealistisch te zijn?
Het besluit om het leven gewoon maar te laten zijn...
De dagelijkse dingen, maar gewoon accepteren,
de zwakkere landen te laten criperen.
Niet meer stil te staan bij alle wreedheid,
door de wereld te laten, is dat leeftijd?
Niet nadenken over andermans verdriet,
alleen maar angst over hoe een ander je ziet.
Is het zo dat idealisten eenzaam sterven?
Omdat zij niet mee willen werken, met de mensen die bederven,
vernietigen en pakken wat ze pakken kunnen?
Zijn wij degene die mensen honger gunnen?
Kunnen wij het verschil niet maken?
Moeten we daarom alles maar staken?
Ik denk dat wij alleen aan onszelf denken,
iets dat zo ver weg staat; gewoon geen aandacht aan schenken.
Zo lang wij hier alles maar bezitten,
dan zullen we nergens mee zitten.
Ons zelf beschermen dat is een list,
want de mens is en blijft een egoïst!
Doran